باهَلَ و بلَّغ

جان پیامبر در روز مباهله وصی او در روز غدیر شد

جان پیامبر در روز مباهله وصی او در روز غدیر شد

غریب ترین ایام زندگی ما؟!

ازغریب ترین ایام زندگی ما ایام مباهله است. خیلی از ما عالمانه حرف می‌زنیم و عوامانه فکر می‌کنیم در نتیجه آن ارکان ولایت را تقریباً از دست می‌دهیم در حالی که آن اجزای غیر رکنی را خیلی محترم می‌شمریم مانند اول ذیحجه که سالروز ازدواج وجود مبارک حضرت امیر با فاطمه زهرا(سلام الله علیهما) است اینها جزء واجبات غیر رکنی است.

در نماز یک واجب رکنی داریم یک واجب غیر رکنی، در خصوص امامت و ولایت نیز همین طور است؛ غدیر جزء واجبات رکنی امامت است، مباهله جزء واجبات رکنی ولایت است ، با سالروز ازدواج فرق می‌کند. در حالی که نه رسانه‌ها از او نام می‌برند و نه حوزه‌ها خبری هست! آن وقت آن مسائل واجبات غیر رکنی را خیلی دامن می‌زنیم، آنها هم واجب هست اما مثل اجزای نماز است لکن حمد و سوره کجا، رکوع و سجود کجا؟! حمد و سوره واجب غیر رکنی است اما رکوع و سجود واجب رکنی است.

وقتی مأمون(علیه من الرحمن ما یستحق) ، به وجود مبارک امام رضا(سلام الله علیه) عرض می‌کند به چه دلیل علی بن ابیطالب(سلام الله علیه) افضل است؟ ایشان دیگر نفرمود غدیر، فرمود با ایه ﴿انفسنا﴾ ، خدا وقتی وجود مبارک حضرت امیر علیه السلام را جان پیغمبر می‌داند از این بالاتر فضیلت فرض می‌شود؟! «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» که گفته ی خود پیغمبر است هر چند آن هم از طرف خداست، کجا؛ و اینکه ذات اقدس اله خود فرموده علی جان پیغمبر است، کجا؟! و وجود مبارک امام رضا علیه السلام به این استدلال کرد .


آیت الله العظمی جوادی آملی در درس تفسیرسوره حجرات

بایگانی
آخرین نظرات
  • ۲۹ شهریور ۹۶، ۱۷:۲۰ - محمد رضا فرزین
    احسنت

۱۴ مطلب در تیر ۱۳۹۶ ثبت شده است

مباهله در لغت به معنای یکدیگر را لعنت و نفرین کردن است. در روز مباهله بنا بر این بود که مسلمانان و مسیحیان نجران یکدیگر را نفرین کنند، تا خدا آن طرف که دروغگوست، عذاب کند. در آن روز پیامبر اکرم(ص)، امام علی(ع)،حضرت فاطمه(س)، امام حسن (ع)و امام حسین(ع) را با خود به میعادگاه می برند و مسیحیان نیز وقتی دیدند وی به قدری مطمئن است که تنها نزدیکترین خویشانش را با خود آورده، بیمناک شدند و پذیرفتند که جزیه بپردازند.

 


برای دریافت پادکست صوتی ماجرای مباهله کلیک کنید.

۲ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۳۱ تیر ۹۶ ، ۲۱:۲۳
حدیث


صحبتهای حجت الاسلام و المسلمین عالی در خصوص روز مباهله


برای دریافت این قطعه تصویری کلیک کنید.

مدت زمان: 6 دقیقه 40 ثانیه

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۱ تیر ۹۶ ، ۱۷:۴۷
حدیث

روز مباهله در بیان شیرین و نافذ حضرت آیت الله العظمی جوادی املی


برای دریافت این قطعه تصویری کلیک کنید.

مدت زمان: 3 دقیقه 26 ثانیه

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۱ تیر ۹۶ ، ۱۷:۳۲
حدیث



برای آشنایی بیشتر با این کتاب کلیک کنید.
۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۳۱ تیر ۹۶ ، ۱۷:۰۰
حدیث

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۱ تیر ۹۶ ، ۱۱:۵۸
حدیث
حجت الاسلام و المسلمین پناهیان :
  • اگر غدیر عید ولایت است مباهله عید فضیلت است. چون بزرگترین فضیلت علی(ع) در روز مباهله و آن‌هم صریحاً در قرآن کریم بیان شده.
  • امام رضا(ع) به مأمون فرمودند: بالاترین فضیلت علی(ع) آیۀ مباهله است. چون در این آیه علی(ع) نفس پیامبر(ص) اعلام شده است. باید غربت مباهله برطرف بشود، این خیلی مهمتر از بسیاری دیگر از ایام الله است.
  • در جهان اسلام احدی نیست که منکر مباهله و این فضیلت باعظمت علی(ع) بشود. آیۀ صریح قرآن است و داستان مباهله را همه بیان کرده‌اند.
  • عاشقان اهل بیت(ع) کجا هستند که بزرگترین جشن محبت را برگزار کنند، و سرور خود را در نزول آیۀ مباهله به اهل عالم نشان بدهند؟ قبول کنیم ما هنوز در مکتب محبت اهل بیت(ع) آنچنان که باید رشد نکرده‌ایم.
  •  شادی از نزول آیۀ مباهله، موجب صعود دل‌ها در عزای محرم است. باشکوه‌ترین تجمع اهل بیت(ع)در طول تاریخ اسلام در مباهله است.
باید داستان مباهله را به کودکان خود بیاموزیم. آی اهل محرم ببینید حسین(ع) در آغوش پیامبر(ص) است. چرا فریاد شادی و هلهله سر نمی‌دهید؟ تنها منتظرید اباعبدالله(ع) در گودی قتل‌گاه بیفتد تا فریاد عزا سر کنید؟ الان باید عالم را باخبر کنید تا علت گریه‌ها و فریادهای عاشورای شما را بفهمند.

منبع: سایت بیان معنوی


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۱ تیر ۹۶ ، ۱۱:۴۹
حدیث

امام علی(علیه السلام ) نفس پیامبر(صلی الله علیه و آله)

شیعیان، براساس ادله گوناگون عقلی، قرآنی، روایی و تاریخی، باور دارند که امام علی علیه‌السلام وصی و خلیفه بلافصل پیامبر(ص) پس از مرگ اوست و حوادث بعد از رحلت نبی‌مکرم اسلام و خلافت سه تن از صحابه، یکی پس از دیگری، هرگز به این جایگاه خدشه‌ای وارد نمی‌کند؛ یکی از ادله روشن شیعه بر وصایت امام علی از پیامبر، که مورد اتفاق عالمان شیعی و سنی است، آیه مباهله است؛ داستان مباهله از اینجا شروع می‌شود که گروهی از مسیحیان نجران خدمت پیامبر آمده و خواهان مباحثه و مناظره پیرامون حقانیت دین اسلام می‌شوند؛ پیامبر با آنان وارد محاجه می‌شود و آنچه از استدلال و استناد طلب می‌کنند، ارائه می‌کند؛ اما آنان مجاب نمی‌شوند و بازهم ادعا می‌کنند که حقانیت ادعای پیامبر را باور نمی‌کنند؛ از این رو پیامبر آنان را به مباهله فرا می‌خواند؛ استدلال به این آیه برای اثبات عصمت و وصایت و خلافت امام علی از پیامبر به فقره «وانفسنا و انفسکم» بازمی‌گردد که خداوند علی را نفس پیامبر خوانده است؛ حال برخی با شبهه در اینکه در آیه مباهله، امام علی نفس پیامبر باشد، خواسته‌اند استدلال به این آیه را زیر سؤال ببرند؛ در نوشتار حاضر با توجه به یکی از این گونه شبهات، به بررسی آن پرداخته شده است.
* * *
برخی‌ها شبهه می‌کنند که طبق روایات اهل سنت، آیه مباهله در شأن رسول خدا و امام علی و حضرت فاطمه و حسن و حسین- علیهم‌السلام- نازل شده است؛ در این آیه، برخلاف نظر شیعیان، امام علی مانند حسن و حسین- علیهم‌السلام- از فرزندان رسول خدا به‌شمار می‌آید؛ یعنی امام علی مصداقی از مصادیق ابنائناست نه مصداق انفسنا! در نتیجه کسی نمی‌تواند برای اثبات خلافت و وصایت امام به این آیه استناد کند و بگوید امام علی(ع) نفس پیامبر است تا خلافت بلافصل امام علی را ثابت کند؛ بلکه نهایت استفاده‌ای که از این آیه می‌شود این است که آن امام مورد ستایش خداوند قرار گرفته است!
 یکی از آیاتی که برای اثبات امامت امام علی(ع) به آن استناد می‌شود؛‌آیه مباهله است:«هرگاه بعد از علم و دانشی که (درباره مسیح) به تو رسیده،‌(باز) کسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیائید ما فرزندان خود را بخوانیم و شما فرزندان خودرا و ما زنان خود را بخوانیم و شما زنان خود را و ما نفس‌های خودمان را بخوانیم و شما نفس‌های خودتان را؛ آنگاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم!»(آل عمران/61)؛ در آن زمان رسم بر این بود که اگر دو نفر یا دو گروه بر سر مسئله‌ای اختلاف داشتند و نمی‌توانستند یکدیگر را قانع کرده و حقانیت خود را اثبات کنند، قرار بر این می‌گذاشتند که همدیگر را نفرین کنند؛ پس از نفرین، هر فرد یا گروهی که بر حق نبود، مورد عذاب الهی قرار می‌گرفت و حقانیت فرد یا گروه دیگر به اثبات می‌رسید؛ بنابر نظر شیعه و بسیاری از اهل سنت، مقصود از نسائنا، حضرت فاطمه، مقصود از ابنائنا حسن و حسین و مقصود از انفسنا امام علی(ع) است و پیامبر امام علی را نفس خویش معرفی کرده است؛ با این توصیف، عده‌ای از وهابیان تلاش دارند که با اعمال نوعی اجتهاد در مقابل نص، بگویند که واژه ابنائنا شامل امام علی هم می‌شود و او از فرزندان رسول خدا شمرده شده است، نه نفس آن حضرت و انفسنا فقط بر خود پیامبر قابل انطباق است که در ادامه مفهوم انفسنا را از لحاظ معنا و مصداق بررسی کرده و معنای روشنی از آیه مباهله ارائه خواهیم داد.
امام علی، مصداق «انفسنا» در آیه مباهله
براساس تفسیر مستند به روایات، شیعه و سنی باور دارند که مقصود از انفسنا در آیه مباهله، امام علی(ع) است و این آیه با اثبات نفسیت امام برای پیامبر، سند روشن و قوی‌ای بر عصمت، و وصایت امام از پیامبر است؛ این تفسیر، هم با معنای لغوی کلمه همخوان است و هم با روایات پرشمار شیعه و سنی تایید می‌شود؛ مع‌الوصف عده‌ای می‌خواهند برخلاف این دو دلیل مهم، بگویند که مراد از انفسنا شخص پیامبر است نه امام علی؛ زیرا تعبیر فراخواندن نفس، به معنای آوردن خود، در بین عرب از قدیم معمول بوده و همواره در کلام‌شان استعمال شده است!
در نقد این تفسیر از کلمه انفسنا گفتنی است: اولا:‌ بسیاری از علمای اهل سنت، ذیل آیه مباهله گفته‌اند که مراد از «انفسنا» پیامبر اسلام و امام علی(ع) است؛ چنان که حاکم نیشابوری به سند صحیح از جابربن‌عبدالله انصاری، قصه ورود عاتب و سید و شرفیاب شدن به محضر رسول خدا را نقل کرده و در آخر آن می‌گوید:‌«... و در حق آنها نازل شد: «فقل تعالوا ندع ابنائنا و ابنائکم...» آنگاه جابر می‌گوید:‌ مراد از «انفسنا و انفسکم» رسول خدا و علی و مراد از «ابنائنا» حسن وحسین و مقصود از «نسائنا» فاطمه است». در نتیجه معرفی امام علی به عنوان فرزند پیامبر و نه نفس او، نوعی اجتهاد در برابر نص محسوب می‌شود؛ زیرا طبق این روایت امام علی نفس پیامبر شمرده شده است!
ثانیا: برخی از علمای اهل سنت تصریح کرده‌اند که تفسیر مذکور از لحاظ ادبی هم اشکال دارد؛ زیرا معقول نیست که انسان خودش را دعوت کند؛ بلکه همواره دیگری را می‌خواند؛ مگر اینکه مجازا قائل به چنین معنایی شویم و روشن است که همیشه اصل بر معنای حقیقی است مگر اینکه خلاف آن با قرینه، اثبات شود و در اینجا قرینه‌ای بر معنای مجازی وجود ندارد!
ثالثا: اگر احتمال مصداقیت امام برای ابنائنا را بپذیریم، لازمه آن این است که کلمه «انفسنا و انفسکم» زائد باشد؛ زیرا شخص پیامبر داخل در جمله «تعالوا ندع» است.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۱ تیر ۹۶ ، ۱۱:۴۱
حدیث

در هاله ای از نور، آرام آرام پیش می آمدند و زمین زیر پایشان از تواضع، مثل حریر نرم می شد.

عده ای سایه نشین، که همیشه در تاریکی به سر برده بودند، گویی قصد مقابله با نور دارند؛ با صلیب های به ظاهر آراسته، با ناآرامیِ تمام و با گیسوان چلیپایی، بازی می کردند و تمام ذهنشان سرشار از شکّ بود؛ شکّ به آن چه در دست و دلشان بود.

امّا آنان که در هاله ای از نور پیش می آمدند، تبلور وجودشان مثل آب زلال و صداقت حضورشان، مثل خورشید، آشکار بود.

هستی، چنان غرق تماشایشان بود که انگار خداوند، بهشت را به معرض تماشا گذاشته است. تواضع خورشید در آسمان و کُرنش خاک در زمین نشان می داد که آن «پنج تن»، آیینه ی جمال الهی اند؛ برگزیدگان راستین خداوند در زمین. و عنایت الهی، آنان را زیر چتری از حمایت گرفته است. عطر «کسای» حقیقت از وجودشان می تراوید و نگاهشان آکنده از تبسّم مِهربانی بود.

پنج تن، پنج کهکشان و پنج اقیانوس که وجودشان نشانه ی عظمت الهی و سر چشمه ی زلال معرفت است.

چه کسی می تواند به انکار برخیزد؛ وقتی که آدم علیه السلام بگوید: اِلهی یا حَمیدُ بِحَقّ مُحَمّدٍ صلی الله علیه و آله وسلم ...؟

وقتی که نوح بگوید: ...، وقتی ابراهیم و موسی و عیسی بگوید: ... چه کسی می تواند انکار کند!

محمّد صلی الله علیه و آله وسلم یعنی: قرآن، یعنی: لَوْلاک لَما خَلَقتُ الْاَفْلاک؛ علی علیه السلام و فاطمه علیهاالسلام ، حسن علیه السلام و حسین علیه السلام یعنی: محمد صلی الله علیه و آله وسلم ، یعنی: اِنَما یُریدُ اللّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجسَ اَهْلَ البَیْتِ و یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیرا.

چه کسی می تواند سخاوت خورشید، شرافت ماه، صداقت آب، کرامتِ درخت و نجابت گل را نادیده بگیرد.؟!

رنگ از رخسار «ابو حارثه» و نصارای نجران پریده بود و لرزش دست هایشان، نشان از ضعف و پشیمانی داشت. نجوایی در ضمیر ناخودآگاه ابو حارثه جریان گرفت او که عطر پیامبران دارد، او که مثل پیامبران می نشیند، او که آسمان و زمین می ستایندش. از آن لحظه که دست هایش بوی قنوت بگیرند، توفان خشم الهی، همه ی دشت ها و کوه ها را متلاشی خواهد کرد. از جا می خیزد و سر بر آستانِ کبریایی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم می گذارد: ای ستوده ترین خلقت الهی، ای آسمانی ترین آیینه ی خلقت و ای حقیقت محض! رضای ما، در رضایت تو است و رشته ی جان ما در دست های آسمانی ات.

در دایره ی قسمت، ما نقطه ی تسلیمیم  لطف، آنچه تو اندیشی، حکم، آنچه تو فرمایی


متن بالا به قلم برادر ارجمند آقای سید علی اصغر موسوی بود.

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۳۰ تیر ۹۶ ، ۲۰:۲۳
حدیث

آنان که با مه آلوده ترین شب ها پیمان بسته بودند، آمدند تا آفتاب حقیقت را به تاریکی فرو افکنند. تو آمدی؛ چون ماهی درخشان که کهکشانی از ستاره ها را به همراه دارد. آنان نمی دانستند که سپیده را نفرت تیرگی، کارگر نیست و دست های سبز بهار را رگبار زرد خزان، فرو ریختن نمی تواند. معاشران حق، به آیه های آبی آسمان تکیه دارند و جز به راستی زبان نمی گشایند.

همراه با چهار دلیل محکم

دست در دست فرزندان آبشار آمدی؛ با اطمینانی که تار و پودت را روشن می کرد. آمدی؛ با چهار نشانه سبز، چهار دلیل محکم که نگاهشان، خانه برانداز توفان جهل و سیاهی بود. آمدی تا حقانیت خورشید را در خواب آلوده ترین چشم ها، بشارتی ابدی باشی. روز برمی آید - حتی در هجوم ابرهای بی خبری - و مژده آگاهی و رویش را با خود خواهد آورد.

پرده از چشم های نجرانیان کنار رفت

پس هر کس با تو در مقام مجادله برآید، درباره عیسی بعد از آن که به وحی خدا به احوال او آگاهی یافتی، بگو بیایید! ما و شما با فرزندان و زنان خود به مباهله برخیزیم تا دروغ گویان و کافران را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازیم. عطر یقینت که در همه جا پیچید، پرده های تردید از دیدگان بی خبر نجرانیان کنار رفت. آنان دریافتند که تو نیز چون مسیح علیه السلام ، پیام آور مهربان آئینه ای و بشارت دهنده رستگاری انسان ها.


متن بالا به قلم بانوی گرامی سرکار خانم معصومه داودآبادی بود


۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۳۰ تیر ۹۶ ، ۱۹:۲۳
حدیث
مقام معظم رهبری :

روز مباهله، روزی است که پیامبر مکرم اسلام، عزیزترین عناصر انسانی خود را به صحنه میآورد.
نکته‌ی مهم در باب مباهله این است: «و انفسنا و انفسکم» در آن هست؛ «و نسانا و نساکم»در آن هست؛ عزیزترین انسانها را پیغمبر اکرم انتخاب میکند و به صحنه میآورد برای محاجه‌ای که در آن باید تمایز بین حق و باطل و شاخص روشنگر در معرض دید همه قرار بگیرد.
هیچ سابقه نداشته است که در راه تبلیغ دین و بیان حقیقت، پیغمبر دست عزیزان خود، فرزندان خود و دختر خود و امیرالمومنین را - که برادر و جانشین خود هست - بگیرد و بیاورد وسط میدان؛ استثنائی بودن روز مباهله به این شکل است.
یعنی نشان دهنده‌ی این است که بیان حقیقت، ابلاغ حقیقت، چقدر مهم است؛ میآورد به میدان با این داعیه که میگوید بیائیم مباهله کنیم؛ هر کدام بر حق بودیم، بماند، هر کدام بر خلاف حق بودیم، ریشه‌کن بشود با عذاب الهی.


منبع: سایت مقام معظم رهبری
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ تیر ۹۶ ، ۱۹:۰۰
حدیث