چرا مسیحیان نجران وقتی پیامبر و اهل بیت علیهم السلام را دیدند مسلمان نشدند؟
پاسخ زیبای حجت الاسلام و المسلمین احمد عابدی به این سوال:
پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله به اسقف مسیحیان فرمود مسلمان شوید. اسقف
گفت من قبل از شما مسلمان بودم. پیامبر اکرم فرمود کسی که تثلیث را قبول
دارد مسلمان نیست و مشرک است. بعد پیامبر فرمود من می دانم چرا مسلمان نمی
شوید:
یمنع من اسلامکم حب شرب الخمر و حب التثلیث و اکل الخنزیر
شما سه گناه دارید که آن باعث می شود که مسلمان نشوید، ۱- به صلیب علاقه
دارید و محبت آن به دل شما رفته و صلیب حرام است. ۲- گوشت خوک می خورید. ۳-
شراب خوار هستید.
یعنی کسی که گناه می کند، عاقبتش این است که نمی تواند مسلمان شود. ثُمَّ
کَانَ عَاقِبَهَ الَّذِینَ أَسَاؤُوا السُّوأَى أَن کَذَّبُوا بِآیَاتِ
اللَّهِ
عاقبت گناه این است که انسان منکر خدا می شود. یعنی کسی که گناه می کند
فهمش عوض می شود، مطالب را درست نمی فهمد. اگر انسان بخواهد سلامت فکر
داشته باشد، فکرش مستقیم باشد و اعوجاج در اندیشه و در فکر نداشته باشد راه
آن این است که گناه نکند.
اگوستین سه قرن قبل از پیغمبر اسلام در کتابش می گوید: اگر کسی گناه کند،
فهمش نادرست می شود. به اندیشه ها و آراء انسان گنهکار اعتماد نکنید.
پیامبر اکرم در حدیثی می فرمایند: هرکس که یک گناه کند، یک مقدار از عقلش
را برای همیشه از دست می دهد و دیگر آن عقل به او برنمی گردد.
و پیامبر خدا به مسیحیان نجران فرمود علت اینکه شما مسلمان نمی شوید این است که گناه می کنید.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی در تبیین لغوی و اصطلاحی واژۀ مباهله می فرمایند:
مباهله در اصل از ماده بهل (بر وزن سهل) به معنى رها کردن
است و حتى در تعبیرات فارسى خود نیز این جمله را به کار مىبریم که فلان
شخص را بِهِل کردهاند یعنى به حال خود رها نمودهاند. و در تفسیرهاى مذهبى
مباهله به معنى آن است که دو گروه بر سر یک امر مذهبى در برابر هم قرار
گیرند، و هر کدام درباره دیگرى نفرین کند، نفرین هر کدام مؤثر واقع شد دلیل
حقانیت او است.لذا
هرگاه دو نفر بعد از بحثهاى منطقى و استدلالهاى عقلى و برهانهاى روشن،
نتوانستند یکدیگر را قانع کنند، در اینجا هر کدام در حقّ دیگرى نفرین
مىکند و چنین مىگوید: «اگر من بر حق هستم و تو خلاف مىگویى به مجازات
الهى گرفتار شوى» و دیگرى هم همین را تکرار مىکند. و به درگاه خدا تضرع
مىکند و از او مىخواهد که دروغگو را رسوا سازد و مجازات کند؛ همان کارى
که پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله در برابر مسیحیان نجران کرد. به چنین کارى با حصول شرائطش «مباهله» مىگویند.
ارتباط معناى لغوى و اصطلاحى «مباهله» با یکدیگر روشن است؛ زیرا در مباهله
شخصى که مدّعى است حق مىگوید طرف دیگر را رها مىکند و امر او را به
خداوند محوّل و واگذار مىنماید.
برای خواندن متن کامل تأمّلی در حقیقت «مباهله» از منظر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی(مدظله) کلیک کنید.